Tijdens deze coronacrisis schittert de hulpbereidheid door aanwezigheid. Een stortvloed aan initiatieven zet zich in om tegemoet te komen aan de noden in de samenleving. Daarbij blijkt het aanbod de vraag ruimschoots te overstijgen. Er is een overaanbod aan vrijwilligers dat als buddy, oppasser of boodschappenbrenger aan de slag wil. Deels heeft dat te maken met een mismatch tussen vraag en aanbod: aanbieders bieden vooral incidentele en vrijblijvende hulp terwijl vragers behoefte hebben aan duurzame hulp van mensen die ze kennen en vertrouwen. Vraagverlegenheid en acceptatieschroom spelen een belangrijke rol.

Het blijkt dat digitale platforms overstelpt wordt door een grote toeloop aan vrijwilligers maar ook blijkt dat Nederlanders ook nu in tijden van corona niet altijd om hulp durven te vragen als ze dat nodig hebben. Als mensen die wel hulp nodig hebben geen hulp vragen of aangeboden hulp niet accepteren kunnen er schrijnende situaties ontstaan, die zich nu nog meer dan voorheen onzichtbaar achter de voordeur afspelen.

Hoe kun je omgaan met dit fenomeen?

Lees de suggesties uit de bevindingen van het promotieonderzoek van Lilian Linders