Een adequaat aanbod van preventieve voorzieningen draagt bij aan de zelfredzaamheid van inwoners en voorkomt daarmee dat individuele maatwerkvoorzieningen nodig zijn. Een trainingsprogramma lijkt mij een prima preventieve voorziening die gemeenten nu al kunnen aanbieden aan hun inwoners. Maar is in de huidige Wmo 2015 het deelnemen aan een dergelijk programma afdwingbaar? Volgens Christel Califano van Schulinck niet.
Zou dat niet beter zijn als dit wel verplicht kon worden? In het rapport ‘zorgkeuzes in Kaart 2020’ van het ministerie van VWS is als één van de opties voor nieuw beleid genoemd dat er een verplichte toets op potentiële zelfredzaamheid en vitaliteit moet komen bij toegang voor ondersteuning op grond van de Wmo 2015. Deze maatregel houdt in dat om gebruik te maken van de Wmo, de aanvragers verplicht een toets moeten ondergaan om te beoordelen of hun zelfredzaamheid en vitaliteit door een trainingsprogramma kan worden bevorderd (naar het Deense model van reablement). Als de toets uitwijst dat dit zo is, zijn zorgvragers verplicht een programma te volgen
In het gemeente Smallingerland gaat men per 1 januari 2020 al bekijken of de inzet van fysiotherapie de inzet van huishoudelijke hulp kan verminderen. De gemeente hoopt al in het eerste jaar op een besparing van minstens 85.000 euro, die nog verder kan oplopen.
Recente reacties