Wel een traphekje als valpreventie vanuit het gemeenschappelijk budget als je negentig bent, maar niet als je één wordt? Wel een scootmobiel, maar geen kinderwagen?

Waarom beschouwen we dezelfde soort hulpvragen in het ene geval als een zorgvraag die in natura door de gemeenschap wordt opgelost en de ander als een inkomensvraag die via de SVB en de Belastingdienst wordt aangevuld? De analoog tussen ouder worden en kinderen krijgen is groot: vervoer, dagopvang, hulpmiddelen en huishoudelijke ondersteuning zijn veelal ook zaken die geregeld worden bij de geboorte van een kind. Toch vinden we dit een zaak van de ouders die we met extra financiële middelen ondersteunen. Worden we ouder, dan worden vergelijkbare voorzieningen verzorgd door verstrekking via de gemeente in natura, inclusief een fors administratief traject.

Carien Huizing schrijft hier een column over. Lees hier haar hele column.

Ook in de zorg speelt dit thema: Een bestuurder van een grote zorginstelling -Martin de Hartog- geeft aan dat er discussie nodig is over wat zorg nu precies is. Hij stelt bijvoorbeeld de volgende vragen: “is het aantrekken van steunkousen professionele zorg? Is oogdruppelen professionele zorg?”

Lees meer over het gesprek tussen de bestuurder van Vilans en de bestuurder van een grote zorginstelling op de website van Vilans.

Wil jij hier meer over weten? Volg dan een opleiding voor consulent in het sociale domein.