Allerlei zorgverleners kijken steeds vaker volgens de principes van ‘Reablement’ voorbij de zorgvraag naar de onderliggende behoefte van mensen: wat wil iemand eigenlijk precies kúnnen en op welke manieren kunnen we dat – binnen of buiten de zorg – bereiken?
Een methode die naadloos aansluit op twee kerndoelen van het VWS-programma WOZO (Wonen, Ondersteuning en Zorg voor Ouderen): zelf als het kan en thuis als het kan. Vilans ondervroeg een aantal zorgprofessionals hierover.
Uit de gesprekken met zorgprofessionals komt een praktijkvoorbeeld naar voren:
Mevrouw Leijsteen kwam tot een paar maanden geleden de deur nauwelijks meer uit, en twee keer per week kwam de thuiszorg om haar te helpen douchen. Tijdens zo’n bezoek vertelde ze: “Ik wil graag eropuit kunnen, maar ik krijg de deur niet zelf open en dicht en ik kan mijn jas niet zelf aantrekken. Ik wil mensen ook niet overvragen, dus het zit er voor mij helaas niet meer in.” Ze leek zich erbij neer te leggen.
Reablement
Een reablement traject werd in gang gezet, waarin zorgverleners actief mensen weer dingen aanleren om zelf te kunnen doen. Na een aantal weken oefenen met hulpmiddelen – ondersteund door de wijkverpleegkundige en de ergotherapeut – kon mevrouw Leijsteen tóch zelf weer op pad. Zelf weer leren douchen vond ze nog te eng, dus daar bleef de thuiszorg in ondersteunen. Maar mevrouw Leijsteen begon het al snel beperkend te vinden dat ze haar sociale leven dan af moest stemmen op de thuiszorg. Met slimme tips van de ergotherapeut voelde ze zich toen tóch zelfverzekerd genoeg om zelfstandig te douchen. De thuiszorg komt nu niet meer bij mevrouw Leijsteen langs, maar het aanbod dat ze altijd kan bellen staat, en geeft haar rust.
Wil jij hier meer over weten? Volg dan een opleiding voor consulent in het sociale domein.
Recente reacties