Ik vind het fijn om mijn eigen pad te lopen. Zelf te bedenken waar ik heen ga en hoe ik dat doe. Ik ben een ontwikkelaar, zo heb ik mijn bedrijf opgebouwd. Door gewoon te DOEN en dan zie ik wel waar ik uitkom. Dat heeft me veel gebracht, daar ben ik succesvol mee geworden. Zo ook voor mijn boek. Ik ben namelijk een boek aan het schrijven over 25 jaar historie van het sociale domein vanuit cliëntperspectief.
Ik had voor mijn boek een plan wat me een heel goed idee leek en ik ben gewoon gaan schrijven. Ik vind het heerlijk om in een flow te schrijven, in alle rust, op een mooie plek in Nederland of in het buitenland. Ik had een mooi verhaal staan maar toch werkte het niet voor mij. Ik vond het verhaal saai worden, te zakelijk. In Tarifa, Spanje, kwam ik op andere ideeën. Ik bedacht de Gezond Verstand beweging. Mensen worden in Nederland niet geholpen met gewoon gezond verstand, nee het moet in de regels passen. Alleen …. mensen passen niet in regels. Kijk eerst naar wat mensen nodig hebben en kijk daarna of er regels zijn die kunnen helpen om de zorg te financieren. Zo niet dan toch, linksom of rechtsom moet het vast wel lukken. Dat is altijd mijn manier van werken geweest en ik heb ervaren dat de mensen om wie het gaat dat erg waarderen.
Dus nu zal mijn boek gaan over het helpen van mensen met een zorgvraag met behulp van gezond verstand. Waarom? Omdat beleidsmakers steeds opnieuw het wiel uitvinden terwijl het wiel er al is of hooguit wat tweaks nodig heeft. Of misschien ergens in de kast ligt en het er alleen maar uitgehaald hoeft te worden.
Waarom is het gezond verstand denken zo nieuw? Ik begrijp het zelf niet. Zitten we nu met zijn allen zo vast in de regels in Nederland? Is dat in het buitenland ook zo? Als ik het met hulpverleners heb over hun moeder of hun oma, dan gaan ineens de ogen open. Ja daar zouden ze het anders mee doen. Waarom dan? Heeft niet iedereen recht op echt goede zorg waar je blij mee kunt zijn?
Recente reacties