De lente treedt in, de coronaregels worden versoepeld en ik zie ook langzaam maar zeker veranderingen komen in de cultuur in het sociale domein. Onder andere zei Jet Bussemaker, voorzitter voor de Raad voor de Volksgezondheid in het e-zine Zorg+Welzijn: “We hebben professionals nodig die buiten de lijntjes kleuren” en “We moeten terug naar de vraag: Waar deden we dit voor?” Ik ben blij dat er steeds meer mensen komen in Nederland die net als wij vinden dat het anders moet: Terug naar de bedoeling.
Er verschijnen steeds meer onderzoeken op dit gebied. Onder andere van Janny Bakker, Raad van Bestuur van Movisie, die in haar proefschrift spreekt over responsief werken “waarbij mensen in relatie staan tot elkaar en waarbij menselijkheid, respect, compassie en wederkerigheid hoog in het vaandel staan”. Met de toeslagenaffaire hebben we gezien hoe het hopeloos fout kan gaan en ook de parlementaire enquete naar het functioneren van de uitvoeringsorganisaties UWV en Belastingdienst geeft geen beeld om blij van te worden. Beide laten zien hoe burgers worden gemangeld tussen beleid en uitvoering, waarbij het voor de uitvoerders niet altijd even duidelijk is hoe zij de regels moeten toepassen.
Toen ik zelf nog beleidsadviseur Sociaal Domein was, eerst in dienst als ambtenaar en later als zelfstandige, vond ik het juist belangrijk om altijd de vertaling te maken van beleid naar uitvoering. Ik wilde zeker weten dat het beleid uitvoerbaar was voor degenen die ermee moesten werken en ook voor de mensen om wie het ging. Daarom, als ik bijvoorbeeld een verordening maakte, dan nam ik het concept artikel voor artikel door met de consulenten die ermee moesten gaan werken en vroeg hen steeds of het uitvoerbaar was. Zo niet, dan pasten we het artikel aan. Hetzelfde deed ik met de participatieraden. Ook met hen nam ik de verordening tijdens drie tot vier sessies artikel voor artikel door en vroeg hen of dit zo voor hen werkte. Zo niet, dan pasten we weer artikelen aan. Met voor iedereen begrijpelijke taal trouwens. En ja, dit kost behoorlijk wat aan tijdsinvestering, maar het levert uiteindelijk nog veel meer tijd op omdat de afdeling beleid minder vragen krijgt van de uitvoerders en er minder klachten en bezwaren komen van burgers. Bovendien ging de verordening geruisloos door de gemeenteraad heen omdat de raadsleden wisten dat de concept verordening uitgebreid was besproken met degenen om wie het ging!
Als beleid en regelingen helder zijn voor iedereen, met heldere taal en opgesteld met gezond verstand en uitgaande van de leefwereld van mensen, dan zul je zien dat minder mensen zich gemangeld voelen tussen beleid en uitvoering. Een win-win situatie voor iedereen, want het draagt ook nog eens bij aan het werkgeluk van de mensen die in de uitvoering werken!
Recente reacties